Yvet gaat weer lekker

Mijn vertrek uit Mendoza (en Valle de Fertil ook trouwens) ging weer eens ¨in style¨... ´s ochtends uitgechecked, mn spullen in de bagageruimte neergezet.
´s Middags kwam ik terug in het hostel om naar het busstation te gaan... sleutel van het bagageruim kwijt!!
Op het nippertje lukte het de jongen van het hostel de deur met een ijzerdraadje open te breken... in een taxi naar het busstation gesjeesd, bus net gehaald.

In San Juan waar ik moest overstappen was het mannetje wat de bagage uit de bus moest halen nergens te bekennen. Hierdoor miste ik bijna mijn volgende bus... zo bijna... dat ik mij met mn rugzak en al op de voorruit van de al achteruitrijdende bus moest werpen en de chauffeur (die heel boos keek) moest smeken om alsjeblieft te stoppen.

In Valle de Fertil heb ik de volgende dag een reis naar de maan gemaakt!
Valle de la luna is de bijnaam van het national park met een hele moeilijke naam, die ik nu niet direct in de buurt heb. Een park waarin je miljoenen jaren terug gaat in de tijd. Er zijn hier veel fossielen van dinosaurussen gevonden. De bergen en rotsen zijn in al die jaren in indrukkende vormen uitgesleten. Ongelooflijk!!

Mijn vertrek uit Valle de Fertil werd ook weer spannend omdat ik mijn map met cd´s (met alle foto´s van mijn reis) in het internetcafe was vergeten en deze was na mijn vertrek meteen dichtgegaan voor siesta. (Shit!)
Gelukkig kwam ik al gauw een jongen uit Buenos Aires tegen van de tour van de dag ervoor. Samen met hem wat speurwerk gedaan en binnen een half uur hadden we achterhaald hoe de de vrouw van het internetcafe heette, waar ze woonde, langs haar huis gereden en had ik mn mapje weer in mn bezit! (Phoe!)

Van Valle de Fertil naar San Juan gebust.
De volgende dag een bezoekje gebracht aan het grootste bedevaartsoord van Argentinie ¨Difunta Correa¨ een uurtje van San Juan.
Wat een bijzondere plek!
Ergens in 1800-nogwat zijn hier een man en vrouw (Difunta Correa was haar naam) gestorven aan uitdroging. De baby die zij bij zich hadden is in leven gebleven aan de borst van de moeder.

Nu is dit een nogsteeds druk bezochte plek. Het heeft meer weg van een enorme kringloopwinkel dan van een heilige plek.
Uit het hele land komen mensen hier allerlei spullen brengen om bij de kapelletjes en beelden van Difunta Correa neer te zetten, om te bidden of een kaarsje te branden. Je ziet grote, stoere truck-chauffeurs die op hun knieen, met gebogen hoofd, de trap op komen en naar het beeld van de vrouw met de baby aan de borst schuifelen.
Mensen bouwen hun huis na in het klein (sommige tot in detail!) en zetten het hier neer, auto-onderdelen, maar ook hele auto´s... en brommers, speelgoed, foto´s, kleding, eigenlijk alle soorten persoonlijke spullen (echt de raarste dingen!!) worden hier gebracht... en flessen water!
Er zijn ook speciale grote kappellen ingericht, allen vol met spullen(trouwjurkkapel, familiekapel, sportkapel enz.enz).

Met pasen schijnen er nog 1000den mensen tegelijk, lopend en biddend vanuit San Juan (60 km) op bedevaart te gaan naar deze plek.

Door heel Argentinie zie je kleine, vaak rode, kapelletjes langs de weg waar mensen flessen water neerleggen. Met het idee dat als iemand strand langs de weg, dit water kunnen drinken en zo gered worden... net als de baby van Difunta Correa.



Momenteel weer terug in Buenos Aires... vannacht pak ik het vliegtuig naar een nieuw land... Brazilie!!