Lange reizen en luie dagen

Morgen is het dan zover...
na weer een stormachtige rit met de stadsbus (bussen en taxi´s is als bevinden in `level 10´ van een computerspel… heel snel rijden, zo min mogelijk remmen en heel veel (levende) opstakels op de weg)
en wat rondgezoek op het busstation van Maceió een busticket kunnen bemachtigen naar Salvador... 7 uur morgenochtend begin ik aan mn ongeveer 10-urige zit richting CARNAVAL!

Na 6 dagen in paradijselijk Praia da Pipa ben ik momenteel in Maceio. Kust-stad… ongeveer in het midden tussen Pipa en Salvador.

Hier komen was weer een avontuur!

Maandagavond, bepakt en be-rug-zakt onderweg naar het punt waar het meisje van het hostel had gezegd dat ik een busje moest pakken. Het was me allemaal redelijk duidelijk tot dat er een Braziliaan in zn auto naast me stopte, vastbesloten mij te helpen…
Brazilianen zijn als overbezorgde ouders ( bedoel gewoon ouders in het algemeen hoor :-) )… ze willen je helpen op momenten dat je er niet om vraagt… én meestal zeggen ze precies het tegenovergstelde van wat je op dat moment van plan bent… bij overbezorgde ouders wekt dit veelal irritaties… Brazilianen wekken verwarring!!

Ook wanneer je een Braziliaan wel zelf hulp of de weg vraagt kun je er niet vanuit gaan dat je er in één keer komt… (de reden) Brazilianen zeggen NOOIT ,,ik weet het niet´´ (is mij gisteren verteld door Fatima uit Sao Paulo- Brazilie).
Op het moment dat ze het niet weten wijzen met net zo´n grote grijns een kant op, als wanneer ze het wel weten… ik had dit zelf ook al ontdekt... maar kreeg dus zelfs van een Braziliaanse het advies; altijd 3 x checken…

Maar… na een hoop verwarring zat ik uiteindelijk in een busje… na een paar honderd meter moest ik weer uit dit busje…weer in een ander busje…

Ooit wel eens met 25 man in een (10 pers) volkswagenbusje gezeten??… das krap.

Tot op het laatste moment kreeg ik niet duidelijk of zij duidelijk hadden waar ik heen moest… én was ik ook niet helemaal zeker of ze mijn uit handen gegeven backpack wel écht achterin hadden gelegd… kon me eigenlijk gewoon niet voorstellen dat, dat paste!

Wonder boven wonder kwam ik uiteindelijk in de juiste (donkere, ijskoude, onconfortabele, service-loze) bus terrecht… naast een ENORME Braziliaan ex-prof-worstelaar ´Eduardo´ die-van-heavy-metal –hield-én-van-gospelmuziek-met-een-in-elkaar-schroefbeen-wat-ik-zag-bij-het-uitstappen-en-toen-begreep-waarom-hij-nu-niet-meer-worstelde-en-alleen-nog-gospelmuziekant-was… (maar dat terzijde).
Mijn ENORME buurman maakte mij gelukkig wakker in Maceio… en zo kwam, ik na nog een taxirit, heelhuids in het hostel.

Gisteren bijna direct vanuit de bus nog eens 130 km in een auto om te gaan snorkelen… niet helemaal zo gepland… hoe dat ging is ook weer een (typisch Braziliaans) verhaal… *zucht*… laat maar…

T was heel leuk, wel heel toeristisch!

Na een laaaaaaange maar prachtige rit... m.n. door de heuvels en dalen met suikerplantages (heel groen) en de vele Oeroeboei´s (geweldige vogels = familie van condor en bijna net zo groot)...
aangekomen bij een plaatsje met een levend koraal ong. 20 minuten varen van de kust.
Je vaart erheen tegelijk met nog zo´n 6 grote boten vol Braziliaanse toeristen. Bij het koraal bevinden zich dan weer een aantal piep-kleine bootjes o.a. met BBQ!?! Die zijn daar helemaal heengeroeid om mensen in het water stokjes sate en fruit te serveren.
Brazilianen willen altijd en overal kunnen eten (ook van Fatima geleerd, die ik trouwens op deze boot ontmoette).

Maar… prachtige stranden en een een zee, zoals ik eerder alleen op plaatjes heb gezien, zo mooi, groen/turquoise.
Als je een end weg snorkelde van dit Braziliaanse-water-carnaval dan waande je, je absoluut in je eentje in de zee tussen het koraal en heel veel verschillende gekleurde vissen!! Schitterend!!!


Nog schitterenderderderderder vond ik wel het dolfijnenstrand in Praia da Pipa. Hier heb ik vooral afgelopen zaterdag ontzettend veel dolfijnen gezien. Vanaf de kust heel veel zwemmende en een paar spelend in de golven, rare sprongen makend en dolfijnen die achter vluchtende, uit het water springende vissen aan zaten… en heb uren in het water gelegen, steeds wachten tot ze weer dichterbij kwamen. Ze bleven meestal wel op minstens 5 meter afstand… één keer had ik geluk en kwam er een dolfijn op zo´n 2 a 3 meter voorbijduiken… ver uit het water, ik kon zelfs zn oog goed zien... ik was echt als een kind zo blij!!!!!

Verder in Pipa heel veel geluierd… overdag was er ook niet veel meer te doen. Het was bloedheet en iedereen was of op het strand of binnen bij een ventilator. ´s Avonds kwam Pipa tot leven en begreep ik niet waar al die mensen vandaan kwamen. Er was elke avond op meerdere plekken live-muziek en heb een avond heel leuk gedanst met locals.
Jammergenoeg werden mn slippers, die ik had uitgedaan voor meer dansgemak, gepikt!
Mijn Braziliaanse danspartner gaf mij toen zijn slippers… lief! maar veel te groot natuurlijk. Heb de volgende dag nieuwe slippers gekocht. Heb de hele dag een tasje met de slippers van die jongen bij me gedragen, ik wilde ze teruggeven… die avond kwam ik hem tegen… de beste man liep nogsteeds op zn blote voeten!




... rest van de foto´s volgens... de easy-upload mag hier niet gedownload... moest dus één voor één... en nu gaan ze dicht :-(